لغت نامه دهخدا ( تفصیة ) تفصیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) رهایی دادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || گوشت از استخوان جدا کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ): فصیت اللحم عن العظم. ( از اقرب الموارد ).
