لغت نامه دهخدا تفحاح. [ ت َ ] ( ع اِ ) تفحاح الافعی. آواز مار که از دهانش برآید. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). فحیح. ( اقرب الموارد ).
