تصییر یعنی گردانیدن، میل دادن و بازگردانیدن، گردانیدن و تغییر دادن از صورتی یا حالتی به صورت یا حالت دیگر. تغییر یا دگرگونی، به عنوان یک ویژگی ناپایدار و جریانی مداوم، تاریخچه‌ای پرتحول دارد. در فلسفه یونان باستان، هراکلیتوس دگرگونی را به عنوان امری فراگیر و همیشگی در نظر گرفت، در حالی که پارمنیدس به طور مجازی وجود آن را انکار کرد. اوید در یک اثر کلاسیک، نحوه برخورد با تغییر را از طریق دگردیسی توصیف کرد و در چارچوب فرضیه دگردیسی اخترشناسی افلاطونی، جهانی ایستا و رؤیایی را به تصویر کشید که در آن تغییرات نامنظم تنها به اجسام کروی بی‌اهمیت محدود می‌شود.