تبنیس

لغت نامه دهخدا

تبنیس. [ ت َ ] ( ع مص ) تبنیس مرد؛ تأخیر کردن او. ( از قطر المحیط ). تبنیس از چیزی؛ پس ماندن از آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). پس ماندن از چیزی. ( آنندراج ).

گزارش محتوای نامناسب