تباده. [ ت َ دُه ْ ] ( ع مص ) بی فکر و تأمل با هم خطبه و جز آن خواندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تباده خطبه و شعر؛ ارتجال آنها و تباده دو تن در شعر؛ تجاری آن دو در آن. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
بی فکر و تامل با هم خطبه و جز آن خواندن. تباده خطبه و شعر ارتجال آنها و تباده دو تن در شعر.
