لغت نامه دهخدا بغیان. [ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ باغی.( ناظم الاطباء ). ج ِ باغی. طالب و جوینده. ( آنندراج ). بغاة. ( اقرب الموارد ). و رجوع به باغی و بغاة شود.
