واژه‌ی بذسغان در متون کهن فارسی به‌کار رفته و به‌صورت اسم مورد استفاده قرار گرفته است. این واژه در واقع شکل دیگری از بدسغان محسوب می‌شود و برای دستیابی به اطلاعات کامل‌تر، باید به مدخل بدسغان مراجعه نمود. در فرهنگ‌های معتبر لغت، از جمله فرهنگ‌های تاریخی زبان فارسی، چنین واژه‌هایی ثبت شده‌اند که نشان‌دهنده‌ی غنای ادبی و تنوع واژگانی این زبان است. رجوع به مدخل اصلی، یعنی بدسغان، برای درک دقیق‌تر معنا و کاربرد این واژه ضروری به نظر می‌رسد. بررسی این گونه مدخل‌های واژگانی، اهمیت مطالعه‌ی منابع دست اول و مراجعه به ارجاعات درون‌متنی را در پژوهش‌های زبان‌شناسی و ادبی نشان می‌دهد. این روش، پژوهشگر را در دستیابی به اطلاعات دقیق و جلوگیری از برداشت‌های نادرست یاری می‌کند.
