بادوبان واژه‌ای است که در متون کهن فارسی و فرهنگ‌های لغت به‌کار رفته است. این کلمه از نظر دستوری اسم بوده و در حوزه‌ی پوشاک و البسه کاربرد داشته است. بر اساس منابع معتبر، از جمله فرهنگ ناظم‌الاطباء، این واژه به بخش‌هایی از لباس اشاره می‌کند. این اصطلاح به‌طور مشخص به قسمت‌های جلو و عقب گریبان لباس اطلاق می‌شده است. به بیان دیگر، بادوبان شامل هر دو بخش پیش‌آویز (قسمت جلویی) و پس‌آویز (قسمت پشتی) گریبان جامه می‌شده که در بسیاری از لباس‌های سنتی ایرانی قابل مشاهده بوده است. این اجزا اغلب به‌صورت تزیینی و گاه کاربردی در طراحی لباس‌ها نقش داشته‌اند. کاربرد این واژه امروزه در زبان گفتاری و متون رایج کمتر دیده می‌شود و بیشتر در متون تاریخی، ادبی و فرهنگ‌نامه‌های قدیمی می‌توان آن را یافت. ثبت و بررسی چنین واژه‌هایی در غنای زبان فارسی و درک بهتر میراث فرهنگی و پوشش سنتی ایرانیان دارای اهمیت فراوان است.
