معنی بجال | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

بجال. [ ب ُ ] ( اِ ) زغال. انگشت. اخگر کشته و اخگر افروخته. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). زغال که آتش کشته باشد. ( فرهنگ نظام ). زکال. ژکال.سگار. ( شرفنامه منیری ). اخگر. ( فرهنگ جهانگیری ).
بجال. [ ب َ ] ( ع اِ ) مردی که او را تعظیم کنند یا مهتر بزرگ با عظمت و جمال. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مهتر بزرگ اندام و نیکوروی. بجیل. ( مهذب الاسماء ).

گزارش محتوای نامناسب