بجارده. [ ب ِ دَ / دِ ] ( ن مف ) مهیاکرده. آماده. تهیه شده. فراهم کرده. در نظر گرفته شده: برای کافران عذابی بجارده... ( از تفسیر ابوالفتوح رازی ). آنگه وصف کرد آن متقیان را که بهشت برای ایشان بجارده است. ( از تفسیرابوالفتوح رازی ). || مهیاشده. آماده. ساخته: محمد را دیدم و اصحابش با لشکری که مثل آن ندیدم ساخته و بجارده. ( از تفسیر ابوالفتوح ).
