لغت نامه دهخدا باباقره. [ ق َ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان، شهرستان مشهد 20هزارگزی شمال فریمان، کوهستانی سردسیر. سکنه آن 52 تن شیعه و آب آن از قنات و محصول آنجا غلات، تریاک و شغل اهالی زراعت است و راه مالرو دارد. ( فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).
