لغت نامه دهخدا اﷲکرک. [ اَل ْ لاه ک َ رَ ] ( اِخ ) نام چند تپه بزرگ که حد بین عُبه های «داز» و «دواجی » را مشخص میکند. ( از مازندران و استراباد رابینو ص 93 و ترجمه همان کتاب ص 128 ).
