اصدح

لغت نامه دهخدا

اصدح. [ اَ دَ ] ( ع اِ ) اسد. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). شیر بیشه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
معشوق
معشوق
انعکاس
انعکاس
لطیف
لطیف
خنیاگر
خنیاگر