لغت نامه دهخدا
- امثال:
رماه باقحاف رأسه؛ وقتی گویند که خاموش کنند کسی رابه آوردن بلا و سختی بر وی و یا آنکه او را زبون و تباه کرده و یا از آهنگ و حاجت وی بازداشته باشند. ( ناظم الاطباء ).
اقحاف. [ اِ ]( ع مص ) سنگریزه در خانه فراهم آورده بر آن رخت خانه داشتن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).