واژه‌ی اعولة که در متون کهن به صورت [ اَ وِ ل َ ] ثبت شده است، در زبان عربی به‌صورت جمع برای واژه‌ی عیال به کار می‌رود. این اصطلاح در منابع تاریخی و لغوی، از جمله در کتاب ناظم الاطباء، به عنوان شکل جمع برای اشاره به خانواده، اهل و عائله ذکر شده است. با توجه به ساختار صرفی زبان عربی، اعولة از ریشه‌ی «ا و ل» و به عنوان یک جمع مکسر، جایگزین واژه‌ی مفرد عیال می‌شود. این کاربرد بیشتر در متون قدیمی و ادبیات طب سنتی یا تاریخی مشاهده می‌شود و امروزه در فارسی معاصر، استفاده از آن بسیار کم‌رنگ شده است. در زبان فارسی امروز، به جای اعولة معمولاً از واژه‌های معادل مانند خانواده، عائله یا اهل و عیال استفاده می‌شود. با این حال، آگاهی از چنین واژه‌هایی برای درک متون کلاسیک و کهن و نیز حفظ دقت در ترجمه و تفسیر متون تاریخی و ادبی ضروری به نظر می‌رسد.