لغت نامه دهخدا اشیش ونگوهی. [ ] ( اِخ ) اشی ونگوهی. کلمه اوستایی بمعنی ایزد ارد. فرشته توانگری. و رجوع به یشتها ج 2 ص 116 و 405 و 406، و اشی شود.
