لغت نامه دهخدا اشتطاط. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) جور کردن بر کسی در حکم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ستم کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). از حد درگذشتن. ( زوزنی ). || دور رفتن ستور به چرا. || دور شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
