لغت نامه دهخدا ( اشاصة ) اشاصة. [ اِ ص َ ] ( ع مص ) گشن نپذیرفتن خرمابن.یقال: اشاصت النخلة؛ اذا لم تتلقح. ( منتهی الارب ). || دندان مالیدن به مسواک. ( منتهی الارب ).
