کلمهی «ازگات» در فارسی به معنای مردم بددل، بدطینت یا افرادی است که با نیتهای ناپاک و افکار منفی نسبت به دیگران عمل میکنند. این واژه در متون قدیمی و ادبی فارسی به کار رفته و برای توصیف افرادی استفاده میشود که خصایل اخلاقی منفی دارند و ممکن است به دیگران آسیب برسانند یا درصدد خرابکاری و سوءنیت باشند. ازگات معمولاً رفتاری خصمانه، حسادتآمیز یا فریبکارانه دارند و قابل اعتماد نیستند. در ادبیات فارسی، این واژه برای هشدار دادن نسبت به افراد بدخواه و بداندیش به کار میرود و بار اخلاقی و اجتماعی قوی دارد. از نظر معنایی، ازگات با مفاهیمی مانند بددل، خبیث، ناپاک، فریبکار و خصمجوی هممعنی است. شناخت چنین افرادی برای حفظ روابط اجتماعی سالم و جلوگیری از آسیبهای احتمالی اهمیت دارد. در مکالمات روزمره کمتر استفاده میشود اما در متون ادبی و تاریخی کاربرد دارد.