لغت نامه دهخدا ارواء. [ اِرْ ] ( ع مص ) سیراب کردن. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ). ترویه. || روان کردن. ( غیاث اللغات ). || بروایت شعر داشتن. بر روایت شعر داشتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( منتهی الارب ).
