لغت نامه دهخدا ارقطاط. [ اِ ق ِ ] ( ع مص ) پیسه گردیدن. ( منتهی الأرب ). سیاه سپید شدن. ارقیطاط. || ارقطاط عَرفَج؛ برگ برآوردن گرفتن شوره طاق. ( منتهی الأرب ).
