لغت نامه دهخدا ( اخفیة ) اخفیة. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِخِفاء. || اخفیةُالنور؛ غلافهای شکوفه. || اخفیةالکری؛ چشمها. ( منتهی الارب ). در تاج العروس آمده: و اخفیةالکرا؛ الاعین. قال: لقد علم الایقاظ اخفیةالکراتزججها من حالک واکتحالها.