ابن رطبی ابوالعباس احمد بن سلامه بجلی کرخی

[ویکی فقه] ابن رُطَبی، یا ابن رَطَبی، ابوالعباس احمد بن سلامة بن عُبیدالله (یا عبدالله ) بن مخلد بجلی کرخی (۴۶۰- ۵۲۷ق /۱۰۶۸-۱۳۳م )، فقیه شافعی، قاضی و محتسب بغداد در روزگار مسترشد بالله، بیست ونهمین خلیفه عباسی.
وی اهل کرخ جُدّان
ابن عساکر، علی، تبیین کذب المفتری، ج۱، ص۳۲۱، دمشق، ۱۳۴۷ق /۱۹۲۸م.
نخست نزد شیخ ابواسحاق ابراهیم شیرازی، ابونصر بن صباغ و شیخ ابوبکر چاچی به تحصیل پرداخت. سپس به اصفهان رفت و از امام ابوبکر محمد بن ثابت خجندی، مدّرس نظامیه آن شهر، فقه و حدیث آموخت و برای شنیدن حدیث محضر بسیاری دیگر از بزرگان عصر خود، از جمله ابوالقاسم بُسری و ابونصر زینبی را درک کرد.
سمعانی، عبدالکریم، الانساب، ج۱، ص۱۷۵، حیدرآباددکن، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م.
پس از فراغ از تحصیل به بغداد بازگشت و چندی گوشه گرفت و زهد اختیار کرد. سپس نز د بنی عباس منزلت یافت و به مقاماتی چون قضای برخی از محلات بغداد، احتساب شهر بغداد (پس از مرگ برادرش در ۴۹۲ق /۱۰۹۹م )، نظارت بر اوقاف، نظارت بر امور آرامگاههای خلفای عباسی نایل گشت و از آن پس، پرورش فرزندان خلیفه، خاصه ابوجعفر منصور (الراشد بالله )، به عهده او محول گردید؛
ابن عساکر، علی، تبیین کذب المفتری، ج۱، ص۳۲۲، دمشق، ۱۳۴۷ق /۱۹۲۸م.
...