دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اِبْن ِ رِفاعی، ابوالعباس احمد بن علی بن احمد (محرم ۵۰۰ - ۵۷۸ق /سپتامبر ۱۱۰۶-۱۱۸۲م )، از مشاهیر صوفیه و مؤسس طریقه رفاعیّه (بطائحیه یا احمدیه ) است.
پدر وی از مغرب به عراق آمد و در قریه ام عبیده از قراء بطائح - میان بصره و واسط - ساکن شد و در آن جا با خواهر شیخ منصور زاهد ازدواج کرد و احمد ثمره این پیوند بود و از این رو ابن رفاعی را مغربی الاصل خوانده اند؛ در حالی که برخی اصل او را از عرب دانسته اند.
ابن عماد، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۴، ص۲۶۰، قاهره، ۱۳۵۰ق.
اکثر مآخذ او را فقیهی شافعی مذهب معرفی کرده اند،
ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۱۷۱.
نسبت او در طریقت به شبلی و جنید بغدادی می رسد، و گفته اند که داییش شیخ منصور زاهد، شیخ او در طریقت بوده است.
ابن ملقن، عمر، طبقات الاولیاء، ج۱، ص۹۴، بیروت، ۱۴۰۶ق /۱۹۸۶م.
...
