ساختار ایل بختیاری
زراسوند یکی از طوایف ایل بختیاری در ایران است. ایل بختیاری یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ایلات ایران است که به دو شاخه اصلی هفت‌لنگ و چهارلنگ تقسیم می‌شود.
شاخه هفت لنگ به چهار باب بختیاروند، بابادی باب، دورکی و دینارانی تفکیک شده است که طایفه زراسوند زیرمجموعه دورکی به شمار می‌آید.
طایفه زراسوند خود از چندین تیره تشکیل شده است، این تقسیمات به قرن ۱۶ میلادی برمی‌گردد و امروزه به عنوان ساختار اجتماعی ایل بختیاری شناخته می‌شود.
زیستگاه‌ها
ییلاق: اولین خاستگاه ایل زراسوند، دشت چغاخور در شهرستان بروجن بوده است. علاوه بر این، طایفه زراسوند در شهرستان‌های فارسان، اردل، لردگان، گهرو و منطقه روگر نیز سکونت دارند. این مناطق به عنوان ییلاق‌های طایفه زراسوند شناخته می‌شوند و در فصل‌های گرم سال مورد استفاده قرار می‌گیرند.
قشلاق: در فصل‌های سرد سال، طایفه زراسوند به مناطق گرم‌تر مهاجرت می‌کنند. قشلاق‌های این طایفه شامل شهرستان‌های اندیکا، ایذه، باغملک، دزفول و مسجدسلیمان در استان خوزستان است. این مناطق به عنوان قشلاق‌های طایفه زراسوند شناخته می‌شوند و به تأمین منابع غذایی و آب برای دام‌ها کمک می‌کنند.
تحولات اجتماعی و فرهنگی
از قرن هشتم هجری شمسی، بزرگ‌ترین واحد ایل بختیاری از تیره‌ها به طایفه‌ها تبدیل شد. این تحولات باعث شد که چهارلنگ و هفت‌لنگ به شکل امروزی خود تعریف شوند و تقسیمات جغرافیایی و اجتماعی به طور مداوم تغییر کند. به همین دلیل، هنوز اجماعی بر روی چارت بختیاری وجود ندارد و نظرات مختلفی درباره ساختار آن وجود دارد.
