گویش تاتی کیمین یکی از گویش‌های بومی و سنتی است که در برخی مناطق ایران، به ویژه در استان‌های شمال غربی کشور، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گویش ویژگی‌های خاص خود را دارد و با دیگر گویش‌ها و زبان‌های محلی متفاوت است. در این گویش، واژگان و اصطلاحات خاصی وجود دارند که به فرهنگ و آداب و رسوم مردم این منطقه مرتبط می‌شوند. به عنوان مثال، برخی از واژه‌ها به توصیف فعالیت‌های روزمره، مراسم‌های محلی و یا حتی طبیعت منطقه می‌پردازند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که گویش تاتی به عنوان یک عنصر فرهنگی مهم در حفظ هویت مردم این نواحی شناخته شود. علاوه بر این، به عنوان یک وسیله ارتباطی میان نسل‌ها عمل کرده و نقش بسزایی در انتقال دانش، تجربیات و فرهنگ‌های بومی ایفا می‌کند. یادگیری و حفظ این گویش می‌تواند به تقویت پیوندهای اجتماعی و فرهنگی میان مردم کمک کند و از فراموشی میراث فرهنگی جلوگیری نماید. در نتیجه، درک و آشنایی با گویش تاتی نه تنها برای اهالی این منطقه، بلکه برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به زبان‌شناسی و فرهنگ‌های محلی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این گویش به ما یادآوری می‌کند که زبان، نه فقط وسیله‌ای برای ارتباط، بلکه حامل تاریخ و فرهنگ یک ملت است. همچنین در گویش تاتی، به چه چیزی کیمن گفته می‌شود.