دلالت نهی بر فساد معامله

چو مرغی میزنی بیخود پر و بال چو روباهی نهی بر دوش دنبال

تا ببینی آنچه می بینم عیان پا نهی بر فرق گنج شایگان

در دلم از عشق تو صد درد و می گویی منال می نهی بر آتشم چون دیگ و می گویی مجوش

بینیش چون الف اما بسرهای دهن ابرویش همچو یکی مد که نهی بر سر آه

بیابی گنج ذاتت در بر خود نهی بر سر جهان گه افسر خود

طبیبا داغ تدبیر من آن به کم نهی بر دل نپنداری که عاشق را دل از ذوق الم گیرد