ابواسحاق، ابراهیمبنمحمدبنسعیدبنهلال ثقفی اصفهانی، از چهرههای برجسته و از محدّثان نامدار جهان تشیع بهشمار میرود. تاریخ دقیق تولد وی روشن نیست؛ اما بر اساس شواهد تاریخی، او در اوایل سده سوم هجری در شهر کوفه دیده به جهان گشود. کوفه در آن روزگار بهعنوان پایگاهی برای دوستداران و پیروان خاندان امام علی(ع) شناخته میشد. ابواسحاق در آغاز زندگی، گرایشهای زیدی داشت، اما پس از آن به مذهب راستین امامیه گروید و در زمره عالمان این مکتب جای گرفت.
مقام علمی و جایگاه رفیع ابراهیمبنمحمد ثقفی در میان عالمان شیعه، مورد تأیید بسیاری از بزرگان قرار گرفته است. وحید بهبهانی در تعلیقات خود بر کتاب «منهجالمقال» با اشاره به نشانههای عظمت وی مینویسد: «دعوت علمای قم از او، درخواست عالمان کوفه، تألیفات پرشمار، رحمتفرستادن شیخ طوسی و توثیق ابنطاووس، همگی گواهی بر کمال و منزلت بلند اوست.» این اشارات، حاکی از نفوذ علمی و اعتبار والای وی در میان معاصران و پسینیان است.
محدّث نوری نیز با تجلیل از مقام وی، میفرماید: «او از راویان بزرگ شیعه و صاحب تألیفات بسیار است و شخصیتهای علمی بزرگی همچون صفار، سعدبنعبدالله و احمدبنعبدالله از او روایت نقل میکنند.» این نقلقولها، علاوه بر صحت و وثاقت وی، نشاندهنده نقش مؤثر او در انتقال و گسترش میراث حدیثی شیعه است. بنابراین، نام و یاد ابواسحاق ثقفی بهعنوان عالمی پارسا و محدّثی مورد اعتماد، همواره در تاریخ تشیع درخشان خواهد ماند.