تیبریوس کلودیوس سزار آگوستوس ژرمانیکوس، چهارمین امپراتور روم از دودمان ژولیو کلودین، در یکم اوت ۱۰ پیش از میلاد متولد شد و در ۱۳ اکتبر ۵۴ میلادی درگذشت. او از دوران جوانی به دلیل لکنت زبان مورد توجه نبود و خانواده‌اش دورنمای روشنی برای تصدی مناصب عمومی برای وی متصور نبودند. با ترور کالیگولا، کلودیوس به عنوان آخرین بازماندهٔ مرد خاندان، توسط گارد پرتورین به امپراتوری برگزیده شد. همین ناتوانی ظاهری، موجب شده بود تا در دوران تصفیه‌های تیبریوس و کالیگولا از گزند حوادث در امان بماند.
اگرچه با کم‌تجربگی به قدرت رسید، اما مدیری کارآمد از کار درآمد. او با ورود آزادگان به بوروکراسی امپراتوری و اجرای سیاست‌های اقتصادی، بحران‌های برجای‌مانده از دورهٔ کالیگولا را مهار کرد. همچنین با احداث جاده‌ها، قنات‌ها و کانال‌های متعدد، ساختار امپراتوری را تقویت نمود. در سال ۴۳ میلادی، با حمله به بریتانیا و استقرار لژیون‌های رومی، فتح این سرزمین را برای روم تکمیل کرد.
در دوران حکمرانی وی، حضور امپراتریس آگریپینا (برادرزاده‌اش) در کنار او موجب تحولاتی در گسترش قلمرو و افزایش کارآمدی حکومت شد؛ هرچند که به تدریج بخشی از قدرت کلودیوس به وی منتقل گردید. وی با علاقه‌مندی به مسائل حقوقی، شخصاً در دادگاه‌ها حضور می‌یافت و روزانه تا بیست فرمان صادر می‌کرد. با این حال، همواره از سوی اشراف مورد تهدید بود و این موضوع به اعتبار او نزد مورخان باستان آسیب زد، اگرچه دیدگاه‌های مدرن، نقش او را تعدیل کرده‌اند. سرانجام شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کلودیوس توسط همسرش آگریپینا مسموم شد. پس از او، نرون پسرخوانده و برادرزاده‌اش به جانشینی رسید. دوران سیزده‌سالهٔ امپراتوری وی، طولانی‌ترین دوره پس از او تا زمان دومیتیان بود.
