گلبوی پائین

به عشق رویت ای گلبوی گلرنگ چو بلبل ناله های زار دارم

دو جادوچشمْ چُون گلبوی و مینوی؛ سِرِشته از گُل و مِی هر دو را روی.

گر از آن سنبل گلبوی سمن فرسا نیست چیست این بوی دلاویز که با باد صباست

بر کشیده لاله گلبوی را نیل صبوح سنبل سیراب را در پیچ و تاب انداخته

منم گلبوی و آن دلبر سمن بوی بزرگی کن میان ما سخن گوی