گزیده ٔ عدنان

آزردهٔ چرخم نکنم آرزوی کس آری نرود گرگ گزیده ز پی آب

ز آشنایی مردم گزیده تا نشوی تو بی شعور به خود آشنا نمی گردی

چاشنی جنون او خوشتر یا فسون او چونک نهفته لب گزد خسته غم گزیده را

ای گزیده نقش از نقاش خود کی جدایی کی جدایی کی جدا

وان عقل که هشیارترین همه او بود از غایت حیرت سرانگشت گزیده است

آن لب که من گزیده‌ام امروز کافرم گر میوهٔ بهشت بود این قدر لذیذ