کوچ تپه

هر سو که کوچ کرده ما راه برگرفت ما را ز دیده اشک و ز دل ناله می‌رود

دانم که کوچ کردی ازین کوچهٔ خطر ره بر چهار سوی امان چون گذاشتی

به جنبش نفس خود ببین و عبرت گیر رفیق بر سر کوچ است، زینهار مخسب

بنفشه خسته و نرگس به خواب و گل در کوچ وفای همسفران اتفاق یاران بین

در آب دیده غرقه کنم کوه و دشت را تا بر جمال او ننشاند غبار کوچ

سکندر ار چه بمردانگی جهان بگشود بوقت کوچ بنا کام بار رحلت بست