پیکران مانا

لغت نامه دهخدا

پیکران مانا. [ پ َ / پ ِ ک َ ] ( اِ مرکب ) عالم برزخ را گویند و آن عالمی است میان ملک و ملکوت. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

عالم برزخ را گویند

جمله سازی با پیکران مانا

به پاسخ چنین گفت کای سروران مگوئید با من ز مه پیکران
دگر باره با آن پری پیکران خورد می به آواز رامشگران
در حجلهٔ طرب ز پری پیکران چین ناموس نوعروس سلیمان شکستنش
مه دلبران شاه مه‌ پیکران بت گلرخان سرو سیمین بران
نگاریده آن پیکران را همه به زنجیرشان بسته همچون رمه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
پرده برداشتن
پرده برداشتن
تزویر
تزویر
ذکر یا حمید الفعال ذالمن
ذکر یا حمید الفعال ذالمن
زیبا
زیبا