پرمه بازار

وگر جایی دگر تیزست روزی چند بازارت مشو غره نگارینا بدان بازار بی‌معنی

داغم که چرا جاذبه ناله بلبل گل را به چمن از سر بازار نیاورد

گاهی متاع خود که به بازار می برم دامان و آستین خریدار می کشم

ماییم دل و دین بسر کار تو کرده نقد دو جهان در سر بازار تو کرده

تا ترا پادشه مصر ملاحت گفتند تهمت خوبی یوسف ره بازار گرفت

باز کردار همی صید کند دیده و دل چون خرامید به بازار در آن کبک دری