«وجوب دائمی نماز» به این معناست که نماز در تمام عمر بر هر مسلمان مکلف واجب است و ترک آن در هیچ شرایطی مجاز نیست، مگر در موارد استثنایی که شرع تعیین کرده است. واژهی «وجوب» به معنای «الزام شرعی» و «دائمی» به معنای «همیشگی و بیوقفه» است. بنابراین، وجوب دائمی نماز یعنی این فریضه در همهی زمانها و مکانها بر انسان مسلمان واجب بوده و با گذر زمان یا تغییر شرایط از دوش او برداشته نمیشود.
نماز از ارکان اصلی دین اسلام و دومین پایهی دین پس از ایمان به خداست. قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم(ص) بر اهمیت مداومت در نماز تأکید فراوان کردهاند؛ بهگونهای که در هر حال، خواه در سلامت یا بیماری، در سفر یا حضر، مسلمان موظف است نماز خود را به جا آورد. حتی اگر کسی قادر به ایستادن نباشد، میتواند نشسته یا در حالت درازکش نماز بخواند. این تأکید بر انجام مداوم نماز، نشاندهندهی نقش آن در حفظ ارتباط انسان با خدا و پاکی روح اوست.
وجوب دائمی نماز همچنین جنبهای تربیتی و اخلاقی دارد. انجام منظم نماز در اوقات معین، انسان را به انضباط، یاد خدا، و دوری از گناه عادت میدهد. بدین ترتیب، نماز نهتنها عبادتی فردی، بلکه عاملی برای تقویت وجدان اخلاقی و انسجام اجتماعی به شمار میرود. از این رو، مداومت بر نماز، نشانهی ایمان راستین و تعهد همیشگی به خداوند و ارزشهای دینی است.