اصطلاحاتی نظیر نظیر این، مانند این و مثل این در زبان فارسی، برای بیان مشابهت و همانندی میان دو یا چند پدیده، مفهوم یا شیء به‌کار می‌روند. این عبارات که گاه به‌صورت مترادف مورد استفاده قرار می‌گیرند، در متون رسمی و ادبی، ظرافت‌های معنایی خاص خود را دارند. کاربرد دقیق و به‌جای این اصطلاحات، نه‌تنها از نظر دستوری اهمیت دارد، بلکه در انتقال صحیح و ظریف مقصود گوینده یا نویسنده نیز نقش بسزایی ایفا می‌کند.
در حوزه‌ی نگارش علمی و اداری، انتخاب واژگانی چون همانند، شبیه به یا مشابه با می‌تواند بر اساس درجه و نوع شباهت صورت پذیرد. برای نمونه، گاهی این واژگان بر هم‌سانی کامل در کلیه‌ی ویژگی‌ها دلالت دارند و گاهی صرفاً اشاره به وجه اشتراکی جزئی دارند. بنابراین، آگاهی از دامنه‌ی معنایی هر یک از این کلمات و به‌کارگیری آن‌ها در جایگاه مناسب خود، موجب غنای بیان و جلوگیری از هرگونه ابهام در متن خواهد شد.
در نهایت، رعایت اصول نگارشی از قبیل استفاده از نیم‌فاصله در کلماتی مانند می‌شود، نظیرِ این و شیوه‌ی کار، نه‌تنها نشان‌دهنده‌ی تسلط و دقت نویسنده است، بلکه به خوانایی و زیبایی بصری متن نیز می‌افزاید. التزام به این قواعد، به‌ویژه در متون رسمی، دانشگاهی و اداری، امری ضروری و نشان‌دهنده‌ی حرفه‌ای‌بودن و احترام به مخاطب محسوب می‌شود.
