لغت نامه دهخدا
نافخ نفسه. [ ف ِ خ ُ ن َ س ِ ]( ع اِ مرکب ) تنوری است در جائی بادگیر کیمیائیان راکه از زیر بر سه پایه استوار است و دیواره و بن آن سوراخ سوراخ بوده و سکوئی از گل دارد و دوا را در کوزه به گل گرفته کنند و بر آن نهند. ( یادداشت مؤلف ).
نافخ نفسه. [ ف ِ خ ُ ن َ س ِ ]( ع اِ مرکب ) تنوری است در جائی بادگیر کیمیائیان راکه از زیر بر سه پایه استوار است و دیواره و بن آن سوراخ سوراخ بوده و سکوئی از گل دارد و دوا را در کوزه به گل گرفته کنند و بر آن نهند. ( یادداشت مؤلف ).
( اسم ) تنوریست در جایی بادگیر که از زیربر سه پایه استوار است و دیوار ه و بن آن سوراخ سوراخ است و سکویی از گل دارد و دوار در کوره بگل گرفته کنند و بر آن نهند.
تنوریست در جائی بادگیر کیمائیان را که از زیر بر سه پایه استوار است.
💡 ...در سوره شريفه حمد پس از اسم ((الله )) كه اشاره به ذات است، اين چهار اسمشريف كه ((رب )) و ((رحمن )) و ((رحيم )) و ((مالك )) است، اختصاص به ذكر دادهشده ممكن است براى اين باشد كه اين چهار اسم شريفحامل عرش ((وحدانيت ))هستند. پس، اسم مبارك ((رب )) باطن((ميكائيل ))است كه به مظهريت رب موكل ارزاق و مربى دار وجود است؛ و اسم شريف((رحمن )) باطن ((اسرافيل )) است كه منشى ارواح و نافخ و باسط ارواح و صور است؛ چنانچه بسط وجود هم به اسم ((رحمن ))است؛ و اسم شريف ((رحيم )) باطن((جبرائيل )) است كه موكل بر تعليم موجودات است؛ و اسم شريف ((مالك ))باطن((عزرائيل )) است كه موكل بر قبض ارواح و صور و ارجاع ظاهر به باطن است. آدابالصلوة؛ ص 273 - 274.