محمودخان ثانی

لغت نامه دهخدا

محمودخان ثانی. [ م َ ن ِ ]( اِخ ) ششمین از امرای ایلک خانیه ترکستان غربی ( 488 - 490 یا 495 ). ( ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 122 ).

جمله سازی با محمودخان ثانی

به نوشته یحیی دولت‌آبادی، سیدضیاءالدین طباطبایی و کمیته زرگنده بخش ایرانی اجرای کودتا بودند و محمودخان مدیرالملک، مسعودخان سرهنگ، منوچهرخان طبیب و میرزا کریم خان گیلانی را از اعضای آن معرفی می‌کند. «...کمیته زرگنده مرکز سیاست انگلیس است در تهران در قسمتی که باید به دست ایرانیان انجام بگیرد.»
زرَینه تاج معروف به طاهره قرةالعین از مبلَغان مذهب باب که در تهران و خانهٔ محمودخان کلانتر حبس شده بود، به دستور عزیزخان و غلام او کشته شد. منابع بهائی این غلام را «سیاه خونخوار» یاد کرده‌اند.
این روستا توسط اقوام هاشمی، محمودخانی و... بنیان نهاده شد،این خانواده ها شروع به دامپروری و کشاورزی در این منطقه نمودند و سپس با گسترش این امر باغداری را هم
پس از فوت میرزا ابوالحسن حکیم‌باشی، مظفرالدین میرزا، محمودخان بروجردی را در سال ۱۲۶۴ ه‍.خ جزء اطبای خود قرار داد و در ۱۲۶۵ ه‍.خ ملقب به مشیرالحکما کرد.
از یادداشت‌های روزانهٔ محمدحسن خان اعتمادالسلطنه برمی‌آید که محمودخان بروجردی حکیم‌الملک مستقیم یا غیرمستقیم از ژان باتیست فوریه پزشک فرانسوی ناصرالدین شاه، نیز آموخته‌هایی به دست آورده‌است.
محمودخان بروجردی، لقب حکیم‌الملکی را در سال ۱۲۷۵ ه‍. خ؛ و بعد از جلوس مظفرالدین شاه قاجار، دریافت و به ریاست کل اطبای دربار (رئیس‌الاطباء) منصوب شد.