لون حبیق

دوش دیگر لون این می‌داد دست لقمهٔ چندی درآمد ره ببست

برون شد ازمکان عطّار در کون برون آورد او معنی بهر لون

کمال عشق بیرون و دو کونست که او رادید خویش از لون لونست

یکی زگوهر رخشان و لون و پیکر خویش چو آینه است و درو عکس کوکب رخشان

عاشقانه آتشی زن در دو کون تا رهی از نقشهای لون لون