لسان البر

تو را که آمده برتر صفات از چه و از چون شود به مدح توام چون لسان ناطقه گویا

طول زمان و طی لسان فرض بایدم اما نه آن به چنگ و نه در کامم این دریغ

دانای هر لسان که بوصف جلال او الکن بود ز خلق دو عالم لسان علیست

بترس از آن که ز سوزنده شعرها گه و بیگه به مجلست فکند محتشم لسان من آتش

چو دادیش شرف گفت‌وگو بر آن دارش که صرف شکر تو سازد لسان حال و مقال

بارالها! اين حجب نور(591) كه در لسان ائمه معصومين مامتداول است چيست ؟