عالم نورانی رو

ای که از روی تو و موی تو شد روز نورانی و، شب ظلمانی

شد محیط امکانی همچو شام ظلمانی جلوه کن به آسانی همچو صبح نورانی

ز آشیانه خفاش برنمی آید ز شرم رای منیر تو مهر نورانی

روز گرچه روشن و نورانی است پیش نور شب ولی ظلمانی است

نور رایش تیره شب را روز نورانی کند دود خشمش روز روشن را شب یلدا کند

روی اگر چند پری چهره و زیبا باشد نتوان دید در آیینه که نورانی نیست

تابش خورشید و مه از پرتو رخسار اوست جبهه نورانی آئینه از روشنگر است

این دو گوهر بدان شد ارزانی کاین دو گوهر به تست نورانی