شنوایی بانی

لوب گیجگاهی قشر اصلی شنوایی را دارا می‌باشد، که برای پردازش معانی در گفتار و دیدار انسان‌ها مهم است. ناحیه ورنیکه، که منطقه بین لوب‌های گیجگاهی و جفتی را در بر می‌گیرد، در درک زبان، چه زبان گفتاری و چه در زبان اشاره نقش اساسی دارد (در کنار ناحیه بروکا و لوب فرونتال) و تصویربرداری FMRI نشان می‌دهد که این بخش‌های مغز توسط زبان‌های اشاره یا گفتاری فعال می‌شوند. کارکردهای لوب تمپورال چپ محدود به درک سطح پایین نیست بلکه به ادراک، نامگذاری و حافظه کلامی نیز گسترش می‌یابد.

با رشد زبان کلامی از طریق ورودی‌های حس شنوایی، مهارت‌های خواندن نیز رشد پیدا می‌کنند. در رویکرد شنوایی- کلامی، والدین کودک کم شنوا نیازی به آموختن زبان اشاره یا گفتار نشان دار ندارند.