دار شرشیر

درین ره گر مطیعی جای شکرست وگر داری خطا، هم عذر ازو خواه

از کلاه و کمر تو داری بخت پای درنه نه تاج‌مان و نه تخت

چنان موری که معنی دار بودست همه ذکر خدایش کار بودست

پای بر جائی نهٔ جائی بدست زانکه داری بر سر گوهر نشست