حسین وفائی

بر سر کوی تو جان دادم و دانم به یقین کز سر کوی توام بهره وفائی نرسد

به بی وفائی یار و به بی ثباتی عمر گواه عهد گل و موسم بهاران بین

ز بی وفائی من کرده شکوه و دل خود را ز راه و رسم وفا کرده خوش به اسم وفائی

چنین کی کند دوست با دوست هرگز نه اهل وفائی که مرد جفائی

تمام از پای تا سر مهربانی و وفائی تو بزخم صید مرهم می گذارد آب پیکانت

ای که سر تا قدم آمیخته از مهر وفائی با همه مهر و وفا عهد بتا از چه نپائی