حسین طلعتی

دلت کباب ز خورشید طلعتی نشده است چه لذت است ترا از نمک فشانی صبح؟

عزم وداع کرد جوانی به روستای در تیره شامی از بر خورشید طلعتی

طلعتی دارد و خویی چو رخ خویش بدیع فری آن طلعت فرخنده و آن خوی فری

خوش انکه جا به خلوت خورشید طلعتی همچون سحر ز یاری بخت سفید کرد

یکی قمر طلعتی که بد فرشته نهاد به عصمت و شرم او زنی به گیتی نبود

بس اینم کز خریداران یوسف طلعتی باشم سر موئی ز سودای محبت نبود ارسودم