بینی ـ کامی

ملکها بینی اندر آن ملکان رانده بیگاه و گه زخود سد بار

نه در سرِ من سَرِسری بینی تو نه میل دلم به داوری بینی تو

گر کنی خیری تو آن از خود مبین هرچه بینی نیک ببین و بد مبین

دل شکسته ما در نظر کجا آید ترا که در تن خود بنگری و جان بینی

چو بینی، سلامی ده از من بایشان؛ پس آنگه بتأیید صدق ای مؤید

چو بینی بد از کس، ره بدمجو که هم باز گردد بد او بدو