بلیت خراشی

ناخورده خراشی ز سر تیشه هجران سنگی به سر تربت فرهاد نیابند

هر دم چه خراشی دل احباب فغانی بس کن که سری نیست بغوغای تو ما را

هر خراشی که ز رشک تنم افتد بر دل در سپاس دم تیغ تو زبانست مرا

از آن ترسم که فردا رخ خراشی که چون من عاشقی را کشته باشی

پیداست خراشی که ز نقش است نگین را از نام جراحتکدهٔ ننگ نگردی