بجان امدن

منم گزیده ره ملامت بدور حسنت شده فسانه بچشم گریان بجسم عریان بجان سوزان بحال مضطر

انسان متعهد، و مؤ من بكوشد، و اين بيمارى مهلك را بجان و به درون قلب خود راه ندهد.

بجان تو. كه موى سپيد خويش را به اميد دوام جوانى خضاب نكرده ام. بلكه، از آنترسيده ام، كه خرد پيران را از من خواهند و نياورم.

آن كه روزى در گشايش مال ست. بجان خودم شايسته است كه بخشش ‍ كند.

چون زعشق او رسد رنجی بدل دردی بجان عاشقان را رنج دل از راحت جان خوشترست

من آن نیم که اینقدر جان بخواهمت می خواهمت بجان تو بسیار بیش ازین