اطعام به اسیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اطعام به اسیر (قرآن). در این آیه خداوند اطعام کنندگان به اسیر را مدح کرده، در آیات بعد به آنان پاداش نیک و حفظ از عذاب قیامت را وعده داده است: «فَوَقـهُمُ اللّهُ شَرَّ ذلِکَ الیَومِ و لَقـّهُم نَضرَةً و سُرورا».در روایات نیز اطعام اسیران و احسان و نیکی به آنان سفارش شده است.
در قرآن اطعام به اسیر، از صفات نیک ابرار شمرده شده است آنجا که می فرماید: ان الابرار... • ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا.
رضایت خدا در اطعام به اسیر
درباره اطعام به اسیر، از سوی اهل بیت علیهم السّلام سفارش شده است و در قرآن به آن اشاره شده است، مثل آیات: ان الابرار... ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا. (در تفاسیر شیعه و سنی، روایاتی آمده است که آیات مذکور درباره اطعام حضرت علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السّلام نازل شده است.)
حکم اطعام با اسیر
یکی از مواردی که در قرآن به آن اشاره شده است، استحباب اطعام به اسیر می باشد آنجا که می فرماید: ویطعمون الطعام علی حبه... واسیرا. و به پاس دوستی خدا، بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می دادند.
پاداش اطعام به اسیر
...

جمله سازی با اطعام به اسیر

شرطهاى مثبت، عبارت است از شكرگزارى، تقوا، اطعام فقيران و نيازمندان، انجام دادنعمل صالح، نيكوكارى و ياد خدا و رستاخيز.
نوع گناهان و افعالی که کفاره دارند، در شرع مقدس مشخص شده است و زنا جزو این موارد نیست، با این حال، برخی مراجع معتقدند، زانی یا زانیه، علاوه بر کیفر، بهتر است به پرداخت کفاره که می تواند آزاد کردن برده، اطعام فقرا یا روزه باشد، اقدام نماید.
مراسم تعزيه خوانی در سه سال اخير دچار تغييراتی شده‌است به طوری كه قبل از سال- 1383- تعزيه بعد از ظهر خوانده ميشد و سپس نماز جماعت و پس از مداحی، سينه زنی، و روضه خوانی و سخنرانی و با اطعام عزاداران مراسم نيز با سينه دوره در شب به پايان ميرسيد، اما هم اكنون تعزيه خوانی در شب برگزار ميگردد.
7- هل اتى على الانسان حين من الدهر لم يكن شيئا مذكورا... و كان سعيكم مشكورا (37)، در باره اطعام امير المؤ منين عليه السلام به مسكيم و يتيم و اسير، وبهره مندى وى در جهان ديگر از نعمات بهشتى.
اى فرزندان عبدالمطلب !آشكارا سلام كنيد و صله رحم انجام دهيد و هنگامى كه مردم درخواب هستند، شب زنده دارى كنيد و به عبادت خداوند بپردازيد و مردم را اطعام كنيد و سخنخوب بگوييد تا به سلامت وارد بهشت شويد. (محاسن برقى، ج 2، ص 142).
هر گاه با اين گفته كه سلام بر آن كسى كه پيكر مطهرش در بيابان افتاد، حسين عليهالسلام را زيارت كنى، گويى كه يتيم خويشاوندى يا فقير زمينگيرى را در روزگرسنگى اطعام كرده اى. همچنين زيارت حسين عليه السلام چون سيراب كردناهل بيت تشنه او و احسان به امامى است كه زمينگير شد.