راضی شدن

رضایت به معنای رسیدن به مرحله‌ای از خشنودی و خرسندی درونی است که فرد نسبت به اوضاع و احوال خود احساس خوشبختی و پذیرش دارد. این حالت، فراتر از ارضای صرف نیازهای مادی، به معنای حصول آرامش روحی و ذهنی است. چنانکه در لغت‌نامه (ناظم الاطباء) نیز به درستی اشاره شده، رضایت به معنای قانع شدن و خرسند گردیدن است؛ یعنی داشتن نگرشی مثبت و سپاسگزارانه نسبت به داشته‌ها و شرایط موجود، که خود زمینه‌ساز دوری از ناشکری و نارضایتی می‌شود.

در زندگی فردی، دستیابی به رضایت امری درونی و حاصل تعامل با جهان پیرامون است. این خرسندی زمانی حاصل می‌شود که فرد بتواند با واقع‌بینی، خواسته‌ها و امکانات خود را بسنجد و در چارچوب منطق و اعتدال، به اهداف قابل دستیابی دل خوش کند. قانع شدن به معنای سکون و دست‌نکشیدن از تلاش نیست، بلکه به معنای یافتن لذت در مسیر پیشرفت و قدردانی از گام‌های برداشته شده است. این نگرش، فرد را از اضطراب دائمی برای رسیدن به آمال دست‌نیافتنی رها ساخته و به او آرامشی پایدار می‌بخشد.